Τετάρτη 17 Αυγούστου 2011

Επειδή γράφτηκαν πολλά...


Επειδή γράφτηκαν πολλά και ασκήθηκε πολλή κριτική,
επειδή πέρασε ο καιρός και κατακάθισε η σκόνη, επειδή
στη συνείδηση έμεινε αυτό που πρέπει και τελικά επειδή
πρέπει να ακουστεί και κάτι διαφορετικό...
Κατανοώ και βιώνω έντονα τη δυσκολία πολλών συναδέλ-
φων να πιστέψουν σε έργα και πράξεις, αποδέχομαι ότι
τα τελευταία χρόνια δεν προσφέραμε όλα όσα υποσχε-
θήκαμε (ποιος θα μπορούσε όμως;;;)
Δεν παραιτούμαι όμως από το δικαίωμα να οραματίζομαι
και σίγουρα δεν είμαι από αυτούς που το βάζουν κάτω,
ούτε πείθομαι εύκολα για το ποιοι τελικά έχουν δίκιο και
ποιοι άδικο.
Έμαθα στη ζωή μου ότι πολλές φορές τα φαινόμενα
απατούν, όπως επίσης έμαθα ότι ηθικό είναι να προσφέ-
ρεις ανιδιοτελώς, δίκαιο να αποδίδεις στον καθένα αυτό
που του ανήκει, όμορφο να πιστεύεις στους ανθρώπους
και δημιουργικό να συνεργάζεσαι.
Το 11ο Πανελλήνιο Αρχιτεκτονικό Συνέδριο, ή, Συνέδριο
Αρχιτεκτόνων, όπως θέλουν κάποιοι να το λένε, (χωρίς να
καταλαβαίνουν καν τη διαφορά), πραγματοποιήθηκε.
Το Συνέδριο πραγματοποιήθηκε, όπως όλα τα μεγαλεπή-
βολα σχέδια που βασίζονται στην ιδέα κάποιου, στις
δημόσιες σχέσεις κάποιων άλλων, στην οικονομική επέν-
δυση κάποιων τολμηρών, στο επιχειρηματικό μυαλό ορι-
σμένων ... και τελικά στην προσωπική εργασία κάποιων
λίγων!
Σημασία έχει όμως ότι πραγματοποιήθηκε, και έδωσε τη
δυνατότητα σε όλους εμάς Αρχιτέκτονες και μη, να συζη-
τάμε για την Αρχιτεκτονική, για το επάγγελμα, για το
περιβάλλον, για τις πόλεις, για τη ζωή μας, για το μέλλον...
Σίγουρα γίνανε λάθη, μεγάλα και μικρά.
Σίγουρα υπήρχαν επιλογές, καλύτερες και χειρότερες, ίσως
και να υπήρχαν δυνατότητες άλλες, διαφορετικές, δεν
εμφανίστηκαν όμως...
Επίσης το ανθρώπινο δυναμικό, που μπορούσε πραγματικά
να προσφέρει χρόνο και σκέψη δεν ήταν αρκετό.
Παρ’ όλα αυτά το συνέδριο έγινε.
Η αλήθεια είναι ότι κάποιοι το χρησιμοποίησαν σαν όπλο
προεκλογικής εκστρατείας, ορισμένοι σαν όχημα γρήγο-
ρης επαφής με την εξουσία, πολλοί σαν αφορμή συνανα-
στροφής και ανταλλαγής απόψεων,
Άλλοι σαν εφαλτήριο... για επαγγελματική αναρρίχηση, η
ευκαιρία προσωπικής προβολής, πολλοί ήταν αυτοί που
βρήκαν ευκαιρία να εκφραστούν... και κάποιοι λίγοι νιώ-
σαμε την προσωπική ικανοποίηση ότι μπορούμε ακόμα να
προσφέρουμε ανιδιοτελώς, στην κοινωνία, στα παιδιά μας,
στους συναδέλφους, προσωπικές ώρες και ιδέες, προω-
θώντας την Αρχιτεκτονική και τους Αρχιτέκτονες.
Οι ώρες πριν το Συνέδριο ήταν πολλές,οι συζητήσεις
ατελείωτες, οι ιδέες αστείρευτες και οι προκλήσεις ανέλ-
πιστες.
Το Συνέδριο πραγματοποιήθηκε, και πραγματοποιήθηκε
χάρη σε αυτούς που το πίστεψαν, ο καθένας για τούς
λόγους του, ο καθένας με τον τρόπο του.
Είναι πολλά αυτά που μπορούν να ειπωθούν, ακόμη περισ-
σότερα αυτά στα οποία μπορεί να ασκηθεί κριτική... τα
φώτα, τα χρώματα, οι λέξεις, οι τίτλοι, το χαρτί...
Το Συνέδριο όμως πραγματοποιήθηκε και γι’ αυτό τώρα
όλοι μπορούν και κάνουν κριτική.
Αυτή είναι η πραγματικότητα, αν δεν υπάρχει έργο δεν
υπάρχει κριτική.
Αν δεν υπάρχει όραμα δεν υπάρχει εγρήγορση.
Αν δεν υπάρξουν λάθη δεν γινόμαστε καλύτεροι.
Ας αποδείξουμε λοιπόν ότι μπορούμε να γίνουμε καλύτε-
ροι, ότι μπορούμε να δώσουμε περισσότερα, ότι έχουμε
ιδέες και τρόπους να τις υλοποιήσουμε.
Ας δώσουμε τη δυνατότητα σε έναν νέο διάλογο, τόπο
και χρόνο σε μία νέα συζήτηση...
Ας δουλέψουμε για το επόμενο Συνέδριο.